…… ze is op zoek naar de Winkel van Sinkel waar een mooie waardering op haar wacht!

Op 22 april jl. reis ik met de trein naar Utrecht. Met de trein …… iets waar ik niet direct de voorkeur aan geef, maar wat wel heel erg gemakkelijk is als je in een drukke stad als Utrecht moet zijn met de te bezoeken lokatie op slecht 800 meter van het station. In gezelschap van 3 collega’s wordt de reis in gang gezet. Het verloopt prima. Ruim voor aanvangstijd stappen we uit in Utrecht en kunnen we nog rustig op zoek naar een leuke plek voor een goede lunch. Het is niet de eerste keer dat ik een prijs mag ophalen, dus besluit ik er een gezellige dag van te maken en gelukkig denken de collega’s daar net zo over.

De prijs staat voor kwaliteit en gastvrijheid. Tijdens het dagje uit merk ik dat ik de ondernemers die ik tref automatisch kritisch bekijk op deze 2 punten. En hoe typisch zijn daarna de gevolgen van mijn gedrag.
Een handtekeningen-verzamelaar bij de uitgang van het station ziet dat wij niet bekend zijn in de omgeving en vraagt ons vriendelijk of hij kan helpen. Hij wijst ons de weg naar de Winkel van Sinkel (het eindstation) en wij zijn hem erg dankbaar. Vervolgens is hij geïnteresseerd naar de reden van ons bezoek aan Utrecht en willen wij weten wat zijn doel is. Slimme jongen, want daar wilde hij natuurlijk heen. Met 3 handtekeningen extra had hij zijn doel bereikt en konden ook wij onze zoektocht vervolgen.
Een restaurant op onze weg trok de aandacht. Leuk voor de lunch, dus hop naar binnen. vriendelijke ober die ons, natuurlijk, verzoekt om bij het raam te gaan zitten. Eén van de collega’s wil nog liever iets rustiger, maar eigenlijk snappen we de reden van de ober heel goed en helpen hem zijn doel te bereiken. We zoeken een plekje in “de etalage”. De eerste indruk is prima, maar nu ik het etablissement beter ga bekijken valt me toch het een en ander op. Industrieel decor , allemaal in stijl, maar even wennen. Het toiletbezoek helpt mee om deze mening aan te scherpen. Daar waar mijn Adrie bij het bouwen van ons sanitair erop gebrand was dat alle tegeltjes keurig op gelijke hoogte en in de rij tegen de wand geplakt werden, lijkt men hier iets minder precies te werk te gaan. Ook een vastgeplakt kaarsje op het plateau boven de toilet en een stoffige toiletborstel bevestigen mijn gedachte. Bij terugkomst aan tafel vertel ik over mijn bevindingen en vooral over de lucht die mij in het toiletblok tegemoet kwam. Mijn collega’s schieten in de lach, want hadden mij iets eerder al beschuldigd van dat onaangename geurtje…  We twijfelen nog even, maar blijven er toch eten … en daar is helemaal niks mis mee!! Maar ondanks deze gedachten en discussies aan tafel is de fooi toch minder als hij had kunnen zijn.

We vervolgen onze zoektocht naar de locatie waar de winnaar zich verzamelen. De oranje loper is voor ons uitgelegd. We worden vriendelijk ontvangen door de medewerkers van de website voor vakantiebeoordelingen Zoover . We drinken en kopje koffie en treffen bekenden uit de omgeving en van verderop. Maar liefst 6 Walcherse bedrijven zijn aanwezig om hun prijs in de categorie campings in ontvangst te nemen. Walcheren beheerst 25% van de lijst, mooi toch! Maar mooier is nog dat er maar liefst 21 van de 25 winnaars een kleinschalige camping hebben. We doen toch iets heel erg goed met z’n allen!

In 5 categorieën worden er prijzen uitgereikt en voor iedere categorie zijn de 25 best-beoordeelde bedrijven uitgenodigd. Een uitreiking met maar liefst 73 applausmomenten. Het was geweldig. Vier campings uit Zoutelande brengen een Zoover Award Gold mee terug naar dit toeristische oord! En een speciaal moment tijdens de uitreiking was voor mij de uitreiking van de Zoover Award Gold in de categorie B&B voor Villa Oldenhoff . Na een aantal uitreikingen is duidelijk dat er vaak dezelfde mensen terug komen, zo ook Han en Suzanne, de eigenaren van Villa Oldenhoff. Zij werden deze keer voor maar liefst de 4e keer op rij beoordeeld als de beste B&B van Nederland met een maar liefst een 9.8 als waardering.

Na een gezellige uitreiking verlaten we ook in Utrecht als laatste de zaal en gaan opnieuw op zoek naar een geschikt restaurant. Dit keer voor het diner. We dalen de trapjes af en zoeken naar een plekje aan de grachten, waar nietsvermoedend de deur open zwaait en een oudere man op zijn beste Nederlands vraagt of wij ‘onger ebben’. “Heb je iets lekkers? “is de wedervraag. Natuurlijk is het goed in zijn italiaanse restaurant. Hij begeleidt ons naar een vrije tafel in zijn volle restaurant en bedient de hele avond met een vrolijke glimlach. De tegeltjes zitten hier keurig recht tegen de wand, de vloer is aangekleed met mooie houten planken en we controleren op rioollucht, maar die wordt niet waar genomen. Een prima beoordeling van de dames en dus een andere afscheid dan eerder deze dag

En dan op een drafje naar het station, met tasjes vol flessen en awards de trein in. Waar we hartelijk werden verwelkomd door conducteur Hans. Hij kwam niet controleren, maar was wel nieuwsgierig naar de reislustige Zeeuwse dames in zijn trein. Hij, als Zeeuws, pikte ze er natuurlijk meteen uit. Hij had interesse in zijn gasten en maakte tijd voor een praatje. Geen strenge controles, maar een gemoedelijke aanpak. Wat wederom leidde tot een heel ander afscheid op het perron in Middelburg.

Zo zie je maar wat een eerste indruk en een beetje vriendelijkheid kan doen met je als klant, als gast of gewoon als medereiziger. Het had invloed op mij en waarschijnlijk heeft het ook invloed op mijn gasten. In 2014 beoordeelde u ons handelen met een 9,7 . Daar verdienden wij wederom een Zoover Award voor. Wij zijn u uiteraard zeer dankbaar voor uw positieve beoordeling. En we hopen dat we ook in 2015 aan uw verwachtingen kunnen voldoen. Wij doen er uiteraard onze uiterste best voor!

[button link=”https://www.flickr.com/photos/kampeerboerin/sets/72157652198142685/with/17273839692/” type=”big” newwindow=”yes”] De foto’s[/button]